Η αλήθεια για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής / του Γιώργου ΚαραμέρουΣε 15.5 δις ευρώ ανέρχεται σύμφωνα με τις κοινές εκτιμήσεις υπέρμαχων και πολέμιων η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στην Χαλκιδική. Ο χρυσός βέβαια δεν βγαίνει από την Γη με το κόσκινο, όπως την εποχή του μεγάλου Αλεξάνδρου. Σήμερα επιβάλλεται χημική παρέμβαση σε μια δασική περιοχή που θυμίζει μεσογειακή ζούγκλα από την βιοποικιλότητά της.
Η περιεκτικότητα του εδάφους σε χρυσό στην περιοχή, είναι 0.8 γραμμάρια ανά τόνο. Επί 2,500 χρόνια έχουν εξορυχτεί περίπου 30 εκατομμύρια τόνοι, από τα οποία τα περίπου 20 εκατομμύρια βγήκαν από το 1927 -επί εποχής Μποδοσάκη. Δηλαδή επί 2,000 χρόνια είχαν εξορυχτεί από την περιοχή περίπου 5-6 εκατομμύρια τόνοι ενώ στα επόμενα 20 χρόνια θα εξορυχτούν... 200 εκατομμύρια τόνοι.
Θα μου πείτε τώρα: «οι αριστεροί και οι οικολόγοι που χτυπιούνται με τα ΜΑΤ στην Χαλκιδική δεν θέλουν την ανάπτυξη. Θέλουν την Ελλάδα να παραμένει φτωχή για να κάνουν το κομμάτι τους».
Για να δούμε αν είναι έτσι.
Κατ' αρχήν είναι σκανδαλώδες ότι σύμφωνα με τον «μεταλλευτικό κώδικα» το κέρδος του ελληνικού δημόσιου θα είναι μηδενικό. Ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων από την εκμετάλλευσή του. Γι' αυτό άλλωστε η τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.
Μήπως θα ήταν λοιπόν ωφελιμότερη η εθνικοποίηση του πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον;
Όσο για το χρονικό της υπόθεσης:
Επί υφυπουργού οικονομικών Χρήστου Πάχτα το ελληνικό δημόσιο μεταβίβασε στον κ. Μπόμπολα την εκμετάλλευση της έκτασης έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ.
Αυτή αποτιμήθηκε στα 408 (!) εκατομμύρια ευρώ από διεθνή οίκο 6 μήνες μετά.
Σταδιακά αυτή μεταβιβάστηκε έναντι περίπου 95 εκατομμυρίων ευρώ στην «European Goldfields» (EG), με τον «άκτορα» να ελέγχει το 5%.
Η σημερινή αξία των μεταλλείων αποτιμάται στα (κρατηθείτε) 2,300 εκατομμύρια ευρώ στο χρηματιστήριο του Τορόντο, μετά την απόκτηση του 95% των μετοχών από την πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά πίσω από την οποία βρίσκονται funds και τράπεζες όπως η «Τζ. Π. Μόργκαν» και η «Γκόλντμαν Σακς» την ώρα που η Ελλάδα πένεται και διασύρεται διεθνώς!
Εντωμεταξύ, η... ζωή -και ο «Καλλικράτης»- ένωσε τα μαντεμοχώρια (χωριά των εργατών στα ορυχεία) μαζί και με άλλα χωριά που μόνο χάνουν από τα μεταλλεία σε έναν κοινό δήμο, τον «δήμο Αριστοτέλη», του οποίου δήμαρχος σήμερα είναι ο κ. Χρήστος Πάχτας, υπέρμαχος των εξορύξεων!
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή!
Το μεταλλείο που θα κατασκευάσει η EG δεν θα είναι μόνο υπόγειο αλλά κυρίως επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.
Όσο για τους υδάτινους πόρους:
Η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού είναι 691,000 λίτρα!
18 τόνοι ορύγματος χρειάζονται για να γίνει μόνο ένα χρυσό δαχτυλίδι.
Οι συνέπειες δε ενός πιθανού ατυχήματος θα είναι τρομακτικότερες Το 2000, στη Μπάια Μάρε της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100,000 κυβικά μέτρα χημικού νερού στον ποταμό Τίζα και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας και την Ουγγαρία και τη Σερβία.
Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Μπάια Μάρε θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η βλαπτικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής.
Βέβαια ποιος νοιάζεται για όλα αυτά όταν μιλάμε για 15.5 δις ευρώ με μοναδικό αντάλλαγμα την καταβολή μισθών των 800 έως 1,000 ευρώ για 20-30 χρόνια σε μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους, οι οποίοι θα πεταχτούν στα αζήτητα όταν η εταιρεία φύγει αφήνοντας πίσω της μια κόλαση;
